Gölgelerde Konusur

Tek tek patliyor
Gözlerinden damlayan Mavzer gülleleri
Zamana karismis saci sakali
Uzun bir sal gibi cökmüs omuzlarina
Topragin tozunu eleyen yüzünde
Firtinalarin izleri var.
Sirtini Rüzgara dayamis
Agir bir adamin gölgesi oturuyor
Dallarin arasindan sizan günesin isigini cekiyor nefesine
Dag gibi bir kadinin suskunlugunu sakliyor yüreginin ortasinda
Agir adamin gölgesine ucurumlar düsüyor
Bir yaranin cigligini atiyor kalbin acisi
Gölgesini yerinde birakip
Uzaklasiyor Adam......................