Gölgelerin

Çoğu zaman anlaşılmaz olmuştur sözlerim
Veya sokakta yürüyen bir adam kadar yabancıdır düşüncelerim
Kar yağması gibi ısıtacağı yalanıyla yağar sevgilerim..
Tanıyan azdır mahşerlerimde beni
Hatta olmamıştır çoğu zaman
Çiçek açmasına benzetirler gülmelerimi
Solması garantilenmiş
Hasat zamanım gözlenir etrafımda birikmek için...
Dilenci ruhların önemli bir kapısıyımdır

Tenim genelde hayallerin arka planıdır
Gözlerim ise arada bir yıkanacak kirli bir oyuncak
Gelemezler bazen diyarıma
Korkarlar
Öyle sıkı kapatırım ki kapılarımı
Ben ben olmaktan çıkarım
Umutsuzca onlara benzerim

Bu bendim...Açmasını kapamasını bilen kendini
Her zaman çocukluğumun altındadır kozalaklarım
Umut kelebeklerim büyür...

Tellerin vardır senin hayat ovanda
Çevirmişsin kendini
Sana yaklaşmam imkansız...

Çoğu zaman bilirim sana dertler rüzgarla bile gelebilir
Hatta ağlayan birinin verdiği nefesle ağlayabilirsin
Uzakta bilmem hangi memleketin
Hangi insanın şimşeklerine yorarsın kendini
Bilirim gönlün yanardağ gibidir

Sen bana neden tanıdık geliyorsun biliyor musun
Yıllardır kelimelerin sayfalarda oturup
Cümleler oluşturmak için çaba harcamasını
Anlatmak istemesi bir şeyleri...
Ben sende buluyorum...

Sen fırtınalardan habersiz zannedilen
Bir çınar gibisin...
Bazen fidan zannedilen
Belki bilmem kaç yıllık bir çınarın
Köklerinden hayat bulmuş gbi...

Bazen yollarıma senden yıllarını çalanların
Gölgeleri düşüyor...
Biliyorum sen gölgelerin elini tutmayı bir şey sanırsın
Benimde geçmişimin gölgeleri var ama
Hiçbirini yaşatmıyorum...

Bir gün bir gölgenin elinden tutacaksam eğer
Senin gölgen olacak bunu biliyorum...

Meleğime