Gölgelerin Mutluluğuna Doyum Olmaz

Bir yandan gün batarken,
Karanlığın örtüsü
Solan gölgeleri kucaklarken.
Çizimleri muhteşem
Bir ressamın boyaları,
Fırçasıyla verir ayarı.
Siyahın saklayamadığını
Ön plana çıkarır.
Koskocaman ışık,
Yavaş yavaş ıslanır.

Bir telaştır hafta sonu
Akşamda,
Pideler, tavalar, lahmancular
Fırında.
Ev önünde mangallar,
Dizilir kebap ve balıklar.
Arkasından kaşık ve bardak
Bağırtıları,
Hep böyle olur Akdeniz
Akşamları.

Her zamanki gibi yetmişlik
Emekli itfaiye müdürü Rıfkı amca
Ağır ağır denize dalınca,
Deniz yanıyor
Deniz yanıyor su sıkın der,
Hanımı Durdane teyze sabreder.
Rıfkı amca denizden çıkar
Durdane teyze kurular.
Rıfkı amca terliğini
Durmadan Durdane teyzeye sorar.

Mühendis Ali amca
Eşiyle şakalaşıyor,
Yakamozlar bir dağılıp bir saçılıyor.
Sahildeki kızına
Kardeşini yatırdın mı? Diyor.
Evet, denilince
Sonra da biraz yüzünce,
Elele denizden kaçıyor
Sabaha uykusunu saçıyor.

Emekli öğretmen Mehmet amca
"Dönülmez akşamın ufkundayım." Diyor.
Ne de güzel söylüyor.
Bankacı Nedim,
Nerde diyecektim?
Şarkıya eşlik etmeye başladı.
Neden bilmiyorum!
İçimi bir hüzün kapladı.

Yıldız teyzeye
Yine gelmiş ablası Gülsen,
Yan komşusu Meral
Üst komşusu Birsen.
Eşleri çocuklara bakıyor,
Gözüm değmesin!
Ne de güzel servis yapıyor.

İntörn Ayhan gitar çalıyor.
Herkes mutlu,
Ortalık aydınlanmasın istiyor.
Yaşam şimdi bu an, bu saniye,
Yarın
Mazidir kalanlar geriye.

Çok ileride kumsalda
Bir darbuka şov oluyor,
Sulüetler karanlığa
Tutturulmuş gibi oynuyor.

Deniz kabarmış olmalı,
Ayaklarım ıslandı.
Bir yıldız daha kaysın,
Dileğim tam olsun. Diyorum.
Hiç denize girmemiş gibi,
Islanınca kaçıyorum.

Hep insanlar mutlu olsun
Hatta börtü böcek.
Bu dünya kimseye kalmaz.
Mehtapta
Gölgelerin mutluluğuna
Doyum olmaz.