Gölgemdeki Öfke

Deniz deyince enikonu bir tuhaf olurum .
Birde o sözcük ete kemiğe bürünürse vay! halime;
Gözlerime önce güneş açar;
Sonra hızla bulutlar çoğalır.
En sonunda bir yağmur yağarki sorma sımsıcak...
Sanki bir filika yalpalaya yalpalaya göğüs kemiğime vurur.
Ve burnumun ucu sizlar...
Yaşımın üstüne kaldıramayacağım bir ağırlık çökmüştür artık.
Gözlerimin tuzunu dudaklarıma değdiğinde anlarım.

Gözlerim gazete sayfalarından hızla bir yol bulup gitti yılların ardına
Dağarcığımdan darağacına açılan hayın yollara düştüm birden
Denize sarılmış yılanlar gördüm, kıvrım kıvrım
Güvercin kanatlarında uçup gitti umutlar, ogün,

Attila İlhan bir gemi güvertesinde müjganıyla ağlaştı,
Bense iskeleden denize baktım dalgın,dalgın
Peşime gölgem düştü gölgemde hazin bir öfke vardı
Koştum koştum koştum
Yol boyunca yıl boyunca koştum
Ben koşuyorum sanıyordum
Oysa o gün bu gündür
Hep kendimden kaçıyormuşum...