Gölgende Ezdirme Beni

Gölgene ezdirme beni
Uzak dallarında kuşlar
Süzülüyor yürek ağacının

Kurşun ağırlığında gölgem
Yürümelerinden sevdalı
Gölgene ezdirme beklerken
Ayaklarında ölümü

Yakıyor dalların yaprakları
Yürek sunuyor altın parmaklarıyla
Çiçeklenen mevsime güzeller

Vadiler soluklanıyor
Bulutlar öbek öbek gölge
Karanlıkta yürüyen bütün yüzler
Görünse de bir birinin aynı
Biri öbüründen daima ayrı

Ilık saçlarına bahar dadanmış
Tomurcuklar patır patır patlıyor
Gölgen, senden önce el verir
Ezilmez gölgem ayaklarında

Ağzımda pelesenk şarkı
Gölgene ezdirme beni