Gölgesi Vurmuş

Buz tutmuş gölgesi vurmuş yalnızlığın,
Her köşe başında çocukluk ümitlerin bekler.
Gökkuşağından oyunlar kurduğun düşlerin,
Kara büyük kocaman adamlar içinde,
Esir düşmüş sıcacık gülüşlerin.
Her resimde izi var,yıpranmış olsa da zamanın.
Ana kucağına yaslanmış,çocuksu umutların.
Babanın güçlü kollarında güvende olmak,
İstesen de...
Ayaza kendini bırakmış,
Soğuk kış gecelerinde.
Özlediğin çok uzaksa ,
Gidişi olup dönüşü yoksa şayet,
Şayet yitirdiğin anne ya da babansa.
Bırak ağlasın gözlerin,sele karışsın kederlerin.
Yeni günle tazelenir gençliğin,
Zamana karışır çocukluğun.