Gölgesiydik Ay Işığının

Ay ışığının gölgesinde salıncaktık;
Paslı demirlerin gıcırtısında
Sayardık yıldızları...
Birbirimize değemez,
Aynı yöne denk gelemez
Ama aynı dalda yaşardık...

Ay ışığının gölgesinde iki yapraktık;
Baharda filizlerimiz,
Güneşte yeşillerimiz,
Güzde sarılarımız karışırdı birbirine...
Aynı yönde esemez
Ama aynı zemheride çürürdük...

Ay ışığının gölgesinde iki kalptik;
Birbirini görür,
Birbirini diler,
Birbirinde solur
Ama asla karşılıklı gelemezdik...
Çapraz bir ateşin,
Yoksul mermilerinde sığınabildiğimiz kadar severdik...

Ay ışığının gölgesinde yalandık;
Hiç değmemiş ellerimiz,
Hiç görmemiş gözlerimiz,
Hiç bilmemiş yüreğimiz,
Yazılmamış çizgilerimizle
Hiçliğimize ağlardık...

Ay ışığının gölgesinde yaşardık;
Umutlarımız bebek,
Hayallerimiz çocuk,
Adımlarımız ergen,
Coşkun gençliğimiz,
İhtiyar kayıplarımızda dingin
Ama hep taze baharları dilerdik...

Ay ışığının gölgesiydik;
Saklanmış zamanların karaltısında
Anka Kuşu'na özenir,
Kaf Dağı'nın bulutlarında küllerimizi arardık...

Gölgesiydik ay ışığının;
Yorgunluğumuzu suskunluğumuzla besleyip
İlkyazları ömrümüzden çalardık...