Gölgesiz Hal Bildirimi

Aşka;

yükünü bıraksa da

efkârı özlemden mütevellit bulutlar

göğü terketmeye yetecek kadar hafiflemiş değillerdi

topaçların sokağa özlemiyse

çamurlu korkular yaşıyordu

henüz başkaca korkuların

gözlerine uğramadığı çocukların

ipleri sıkıca kavradığı ellerinde

ve kuzine başlarında

tütün kokulu hatıralar canlanıyordu

dengbejin binlerce yıllık destanında

Şehre;

burda zaman

sokakların değişmeyen yanından akıyor her daim

kaldırımlar omuz boyu tozlu telaşlar biriktiriyor günaşırı

ve günahlar gizliyor kırık parçaları altında

destursuz olmaya görsün

sokak lambalarına dokunuşun

yüreğini çırılçıplak bırakıyor acımasızca

gizlenecek yer yok

duvar diplerinde dikenli çiçekler

demir örgülü işkence günlerini anımsatıyor

gitmek bir duraktan diğerine

başarısız bir devrim koşusu mahiyetinde

kalmaksa herşeye yüz metre

Sana;

hatırlıyorum

Tanrı sana güzel bir yüz bahşetmişti

ve çukurlarına efsunlar gizlenmiş gamzeler

bundandır

kelebek ömrü kadar yaşıyordu

ellerin yüzünde bıraktığı izler

ertesinde

göz altlarında

mor çiçekler büyüyordu

çünkü sana bakmak

öğrenmenin ayrılık yanına isabet geliyordu

ve yaşanan tam da buydu

tam yüz metre ötede

buğulu bir gidişe yasaklı bir vedada

Şiire;

kum saatinden süzülen sözcükler

ağır geliyor gecenin demine

sayfalarca büyürken sevmenin politik halleri

kundağında bir aşk

kana bulanıyor

ve kırılıyor bir bir hınç dolu kalem uçları

ama üzülür mü hiç beyaz kağıtlar

bir vakit daha zil çalsa da etekler

öğrenilir elbet onyedisinde ölmenin ölümsüzlüğü

Şaire;

yazgı,

yaşamak

hatırı tüketilmiş kahvenin telvelerinde

ve anılar biriktirmek

hiç yaşanmayan yarınlardan

sahi zor değil midir

kurmak bir düşü oysa ile başlayan sözcüklerin üzerine

ve sayki demek

ve sonra

kısacık bir zaman dilimini bir ömür kılmak

anlatmak

anlatmak

ve anlatmak

ve ben;

arıyorum hâlâ

bir beyaz kağıtla yapılabileceklerin sınırını

saçım sakalım hayli ağardı

ama hiç değişmedi yirmi yaşın

ve yük saymadım hiç

güney rüzgarının

solumda konaklayışını..