Gölgeye Düştü Zaman

gölgeye
düştü zaman,
kaçkınlıkları oynarken
güneş,
dertsizmiş derman
gönül bağında
kucak açınca
gök yüzü..
o da artık
mazi
karanlığa vururken
dem
bulutlar,
yağmurlar
kaçınılmaz olmuş
ertesinin arifesinde..
kaderin elçisiymiş gibi
yüzerken
dün
bugünün deryasına,
ayakları yerden
kesilmiş
birdenbire
hayaller terk ederken
rüyalarını
kendisi de yok
olma pahasına
ebediyetin kollarında,
belki diyecekler
bir gün
bir varmış
bir yokmuş
deseler ne fark eder?
ben benden
gittikten
sonra
kalbi
düşlere,
düşlerime
teslim etme
rahatlığı içinde...

(Berlin,15.12.2013)

Talat Özgen