Gölüme Gönülden Damlalar

Elemli gönüllerin yasını alan sular,
Gene hülyaya dalmış,hâlâ uykusuzdular.
İnci çakıl taşları,Rakseden ağaçları;
Râmetmişti enginlik,hülyalı yamaçları.
Dile getirmiş meltem,o güzel mavi gölü;
İçinde çağladığı kumsal bu dem bir ölü...
Rüzgârın tülden eli ,ürpertirken engini,
Eğirdir değiştirir yaslı günün rengini....

Göle hayran periler;Canada,Yeşilada,
Öyle doldu ki gönle bu uykusuz rüyada !
Nazlı nazlı dolarken gülümser sanki koya,
Ümit sunup çekilir,çizer binlerce oya.
Lâtafeti ezeli ,doyulmayan aşk gibi;
Dinmeyen şırıltılar,ebedi bir meşk gibi !
Engin hülyalı ve şen,bahar kokan bir alem;
Nasıl terketti beni sana koşunca elem.....


Memleketim için yıllar önce ,henüz sekizinci sınıfta iken yazmaya çalıştığım bu şiir elime geçince Şiir Kolik ailesiyle paylaşmak istedim.