Gömülüyorum

Gömülüyorum
Sekip yansıyan aşkın griliğinde.
Keyfi keder eden, kedere don biçen,
yetinmeyen, vakit vakit sitemle;
yaratılmaktan öte, yaratanmış edasıyla
serçe kadar canı, kabadayı tavırlı.
Muhakkak ciddiyetsiz adımları,
Meydan okurdu tepesindeki güneşe.
Güneş gölgesine vuramazdı çünkü.

Gömülüyorum
Kırkında çakı delikanlı.
Eğip aşkını çekip gittiğin zaman
Uzağa indi bindi yapar gibi.
Kalbi gözükmez, alnı ak boyalı,
koyu kahvesinde gözlerinin, torbasının,
elmacık kemiğinin, uzantısını.
Gayri resmi sevdaydı, çok sürmedi.
On beşlik sever, otuz beşlik yürürdü.
Kırk yıl bilmez, kırk birinde giderdi.
yalnızlığa nokta koyardı bucaklardan.

Doğa beni sana getirdi önceleyin
bir deniz tebessümü ile
güneş renginden yalnızlık sesleri.
yan tarafım acil çıkış kapısını gözler
kuşkulu geçer zaman, koridorlardan.
ve adam el verir son nefesine.

kaldırıma bırakılmalı bir çift ayakkabım.
emaneten yaşadığım iki göz harabem.
bir de sen.
Asaleten aldığım, taşıdığım, koruduğum
son durakta arşa bırakacağım.

Seni nice seven bu adamdır.
Sımsıkı, yaz günü yakan
kışları rahatlatan sevdam.
Sen; bu yumuşak aşkın üzerine,
seril boylu boyunca.
Hafif,
dikkatli ve ürkütmemeye çalışarak.