Gömün Beni Güneşin Battığı Yere

Kim sorumlu kalbimin deliği deşiğinden, Gelip geçti hep ömrüm ölümün eşiğinden,
Dibe vurmaya yakın hazin çalkantılarla, Bu gemi zor dönecek ummanın beşiğinden...

Bir bir mevsimleri saydım kaç kere,
Çıktım gidiyorum sormayın nere?
Leylek sürüleri sırtlar götürür,
Göç yolunda göçün bittiği yere...

Ömrümü kaplamış kara dehlizler,
Bir sorun var lakin yüreğim gizler,
Nereye götürür bilmem bu izler,
İmlerin umudun yittiği yere...

Geriye bakmayın ben ne diyorum,
Derdimi bilmeden yapmayın yorum,
Koşar adımlarla ben gidiyorum,
Son deminde ömrün yettiği yere...

Bir meçhule doğru kızak kaydırıp,
Ömrü üçer beşer erken saydırıp,
Bende gidiyorum ayak uydurup,
Arkamdan rüzgarın ittiği yere...

Kenara bırakıp nazarlığını,
Azrail'le yapmış pazarlığını,
Yorgun gönül kazar mezarlığını,
Bedenin huzura yattığı yere...

Çevrele çevremi dikip pergeli,
Uzanıp kalbime değmesin eli,
Bitmiş tükenmişe verin eceli,
Gömün gönlüm figan ettiği yere...

Bırakın kumsalda yalnız kalayım,
Bu sonsuz uykuda huzur bulayım,
Beni de gönderin kurban olayım,
Med cezrin oluşup attığı yere...

Sukutuhayale benle dalmasın,
Benden dünyasında parça bulmasın,
Gömün ki sevgimden eser kalmasın,
Beni de güneşin battığı yere...