Gönlü Yalnızlar Sokağı

Bu sokak kimsesizler sokağı
Dönüşü bekleyen ayaklar gezer kaldırımlarda
Bazen yıldızlar çıkar
Gönülleri kalabalıkta yalnızdır bilirim
Adına göz kırpmak derler ya
Hep çırpınırlar, hep çırpınırlar.

Bu sokağa uğramaz tebessüm
Hanımeli kokmaz bahçeler
İki parmak kadardır renklerin sayısı
Üçü bilmezler

Başlar öndedir bu sokakta
Gözler bir noktaya takılıdır hep
Güneş bulutların ardında dinlenir daima
Yorgundur bedenler
Bunalmıştır

Kaldırım taşlarında yalnızlık buharlaşır
Gittikçe derinleşir ayak izleri
Bazen herkes sığınır köşesine
Kapalıdır saadeti arayan gözleri
Elleri üşümüştür
Sahipsiz yüreği kesin kendine küsmüştür

Kediler yanyanayken de yalnızdır bu sokakta
Feryatları yankılanır köşelerden de hiç biri duymaz
Sokağın başında başlayan bir şarkı sonunda unutulur
Solgun gülleri saklar goncaları
Hüzünle kalkılır bu sokakta
Hüzüne mahkumdur yalnızların rüyaları

Gönlü yalnızlar sokağıdır bu sokak
İçe dönük yaşlar burada dillenir
Gidenler, gelmeyenler
Gitmeyip dönmeyenler için muhakkak bir gölge vardır
Altında beklenir...