Gönlüm

kendime yalan söyledim,
inanmayacağımı bile bile.
kendime kötü söyledim
kırılacağımı bile bile.

ezdim kendimi
terbiye ettim arsız kalbimi
kırıl kırıl kırıl da öl diye
vurdum yerden duvara
duvardan yere!
nafile;
arsız,
yüzsüz,
kepaze!
Allah ıslah eylesin.

ne üzülür;
-üzülse de belli etmez
ne gam tutar;
-kahrından ölse söylenmez.
ne kırılır;
-tuz buz olsa seslenmez
ne ah-ne de vah
sabırdan taş olmuş küstah!
bir güne bir gün ben de burada
hak sahibiyim demeyi bilmeyen
dili lal,gözü şaş olmuş divane gönül.
derdin adını şarap koymuş
içe içe içinde meyhane olmuş
sarhoşa meydan,
cümbüşe şeytan gerek!
ya bu gönül,
ya bu damarları buruşmuş
kalbine kan gitmeyen
silahı kendine doğrultmuş
düşmanına kin gütmeyen
ey aklı başında olmayan
başına akıl kuşu konmayan
talihten yoksun.

ey be gönlüm;
sana ne desem boş.
ne versem alırsın,
hafızası örseli
kin torbası boş...
cennetten bana hibe gönlüm;
gülleri güzün bile açan
sonuna bahar diye koşan
art niyete artsız bakan
içine ne atsan olur
benim gözü tok
üzeri nakışlı içi gül kokulu
atalarımdan kalma
heybe gönlüm.