Gönlüm...

Arındırılmış saflığından yalnızlığım
Pak sevdalara yelken açar gönlüm
Umulmadık hislere kapılarak
Artık son sevdasını yaşar gönlüm...

Puslu bir cereyandır çarpar sevgiliyi
Anlamaz, utanmaz, sıkılmaz gönlüm
Yüreğimden yana son bir ışık belki
Fakat karanlık sevdaya giremez gönlüm...

Yanar durur tek başına yalnızlığında gecenin
Gündüzü esir alır karanlığa gömer gönlüm
Hislerine tercüman bulamaz sevdiğinde
Yaralı sevdalara aşktır benim gönlüm...

Mum ışığında yazar satırlarını
Her gece şiirlere gebedir gönlüm
Aşk denilen şu ıstıraba
Sessizce sürülmüş merhemdir benim gönlüm...

Sever durur her baharda
Belki bulamaz leylasını gönlüm
Fakat bulamaz diye çöllere düşmese de
Leylasına deli gibi aşık mecnundur benim gönlüm...