Gönlüm...

Tam yakalamışken geceyi gün,
Kimsesiz gönlüm bir (?O?) şiir(i) okur.
Tam ?O? anda, bir coşar bir durulur.
Çaresizdir zamansız gidişlere,
Düşünür durur kayıp mutlulukların peşinde.
Birden deli bir yağmur oluverir,
İznini şimşekleriyle alır, acıtarak çıkar gider,
Arar yitik sevdalarını tüm zamanlarda.
Sorar bulamadıkça, terk edilmiş ruhlara.
Ruhlar anlatırlar ağlamakla, isyankârca birazda.
Oturup ağlar her yaşanılmışa.
Utana sıkıla döner, sessizlikten yana.
Sessizliği hasretten yana,
Hasreti de cevabını bulamadığı birçok soruya aslında.
Dinlersen ey gönlüm;
Eğme boynunu, bu halini suç sayma.
Hangi sevda sürüp gitmiş sonsuza.
?O? kışlar hep kalmaz ki bağrında.
Mevsimlerden biri bahar mutlaka.

03/10/2008