Gönlüm Hasrete Sürgün

Gönlümdeki meşale hazırdı tutuşmaya
Aşkımıza yak dedim yakamadın bir türlü
Yalvarmamı duymadın başladın tartışmaya
Ayrılık kanyonundan çıkamadın bir türlü

Sunmadın aşk badeni içip içip kanmadım
Bir gün bile düşünüp ayrılığı anmadım
Hep ağzına bakardım sözüne gocunmadım
Sarılıp da aşk ile sıkamadın bir türlü

Bayram çocuğu gibi gelip durdum önünde
var gücünle bağırıp sorguladın o günde
Neler çekip kahroldum anlamadın indinde
Viran ettiğin kalbi yıkamadın bir türlü

Gördüğüm en gür akan, suyu tatlı pınardın
Sularıyla beslenen koskoca bir çınardın
İnan arık sevgili sen ezel ebet vardın
Kuruttuğun gönlüme akamadın bir türlü

Herkes yazın terlerken nedense ben üşürdüm
Ararken anılarda aklımı da düşürdüm
Soluk eski resmini sol yanımda taşırdım
çıkarıp ara sıra bakamadım bir türlü

Parmağımdaki halka sadakatle ışırdı
Sende taksaydın inan ne güzel yakışırdı
Dostumuz düşmanımız hasetle bakışırdı
Nedense karar verip takamadın bir türlü

Sensiz yaşayan gönlüm hasrete sürgün idi
Yıllar sonrada olsa buluşmak düğün idi
Gönlümüze bu aşkı koymamız mümkün idi
Ne yazık çivisini çakamadın bir türlü