Gönlümün Dalgalarında Hep Sen Vardın...

hüzün dolu günlerimi bertaraf ettim
volkan kadar sıcak yüreğimi söndürdüm
ve sana olan ümitlerimi bırakıp giderken bile
gönlümün dalgalarında hep sen vardın...

ilk bakış, ve ilk yanış suskun dilimde
ilk sözcüktü aşkım!!!
yüreğimde yaşayamadığım duyguların kıvılcımları
gözlerimde serap görmüş bir insan sevinci.
yeniden yeşerttim umut çiçeklerini,
gerçekleşeceğine inandığım bir hayale kapıldım
rüya ikliminde baharı yaşamanın mutluluğuna vardığımda
gönlümün dalgalarında hep sen vardın...

tek mevsime indirdim yılları
gönlümde açan çiçeklerin güz mevsiminde solmasını
ve kış mevsiminde yasa bürünmesini istemedim.
buz tutmuş aşkının azabına uğramış hazanımla
yarınlarımı terk ettiğinden beri
sevaplarımın tam ortasına tek bir kurşun bıraktığımda
gönlümün dalgalarında hep sen vardın...

bekledim
hep bir gün bir merhabayla kavuşmayı umut ettim
özlem oldun hasret oldun yüreğimde
geceler boyu sessizlikle kaynaşıp seni, sensizlikle paylaştım
ve ardına sığındığım karanlık gecelerde ne hüzünler yaşadım
sonra şafak yüreğimi de söktü
senin kadar vicdansızım artık
tenimde hicrana bürünmüş yaraların sancısı varken
gönlümün dalgalarında hep sen vardın...

şimdi sevdalara tövbe ettiğim mutsuzluğun kervanıyla
gökkuşağına kezzap suyu katarak
ruhumdaki savaş masumu çocukları da alıp,
kefensiz gecelerin sabahına
kör bir ihtiyar gibi giderken bile
gönlümün dalgalarında hep sen vardın...