Gönül

Ey gönül aşkınla dar-ı didarsın
Kanayan yaranı hangi el sarsın
Gün gelir neşeme neşe katarsın
Gün gelir başını alır gidersin

Gel gönül ağlama gözde yaşınla
Yalanı paylaşma öz kardaşınla
Kimin yok kimsen yok bir tek başınla
Hasmın çok kiminle dava güdersin

Gamlı efkârınla gül yüzün gülmez
Akan göz yaşını kimseler silmez
Bu dünya fanidir sana da kalmaz
Ömür bir gün biter ey vah ey dersin...

Ey gönül boş yere kürek sallama
Kıymet bilmeyene selam yollama
Düşmanına bile fırsat kollama
Dünyayı başıma zindan edersin

Ozanca'yı yakanlar seni de yakar
Sonsuz gök kubbeyi başına yıkar
Sorgusuz sualsiz kodese tıkar
Sivas'tan Maraş'tan alsana dersin

Ozanca/İzmir