Gönül

Nazar oldu gönül senin güzellerine,
Figen uzaklara göçtü be gönül,
Sevgi can çekişirdi dört günden beri,
Ecel şarabını içti be gönül.

Sadet kız oğlu kızken çocuk doğurdu,
Özgürü dağlarda haydutlar vurdu,
Harabeye döndü sevenler yurdu,
Herşeyin tadı kaçtı be gönül.

Hürrüyet sakatlandı, yürür deynekle,
Gülşen nasıl etsin soğan ekmekle,
Gönlüm delirdi haber beklemekle,
İsyan bayrağını açtın be gönül.

Serabın adı,Hülya'da oldu,
Sadet'te soyuldu soğana döndü,
Umtlar rüya'da fallar,da kaldı,
Unut artık onu sen unut be gönül.

Arzuyu'da gelin verdik uzaga,
Kim bilir belkide dönmez bir daha,
Kahbe kader nifak saçar araya,
Birleşmek bir daha zor olur gönül.

Sevda bize küstü vefa sürgünde,
Binbir kepazelik yagar her günde,
Düşünceler tutsak olur bir günde,
Sevinç kötü yolu seçti be gönül.

Gayri burda ne düğün ne bayram olur,
Engüzel gelinlikler tezgeahta'kalır,
Kimi keder alır kimi gam alır,
Sevgi sarayın uçtu be gönül.

İşte böyle gönül bizim halimiz,
Ötmez oldu bülbüller soldu gülümüz,
Güvenip'te sevdiğimiz sevgilimiz,
Bize'de bir mezar kazdı be Gönül.

28 Mayıs 2011