Gönül

İflah eder mi bilmem seni bu aşk günahın 

Tekmil kusur kabahat boyunu aştı gönül

Ruhumu kalbur ettin süzdüm günbe gün âhın 

Gam keder feryadımın feleği şaştı gönül

Güvendirdin ezberine dilimi üzdürmedin

Şadan edip ömrümü huzurla gezdirmedin

Cana musallat ettin canandan bezdirmedin

Sabrım sebat doldu da kaynadı taştı gönül

Duygum isyan çıkardı mücrimle dile düştü

Mısralar heceleri kafiyeyle bölüştü

Lügatım alfabemde matemlerle ötüştü

İştiyakın bir gamze bir hilal kaştı gönül

Düşürdüğün ahvâlin sureti sisti pustu

Pişmanlık dize vurdu nice nedamet kustu

İmkânım zora düştü fırsat ümidi kesti 

Nihâi tüm Murâdım kaygısız baştı gönül 

Murat Çakıroğlu 

Nihâi