Gönül

oy gönül severim seni gönül
içimi yaktın yeter gönül
ben ne kerem ne mecnunum
düş yakamdan yeter gönül

kondun hep yüksek dallara
beni köle ettin onlara
gece vakti düşürmeden yollara
düş yakamdan yeter gönül

içimdeki incesızı
felek kavuşturmadı bizi
çok seyrettim ayı yıldızı
düş yakamdan yeter gönül