Gönül Ağrısından Kalan Düşüm

gönül ağrısı yol alırken
arta kalan düşüm

ıssız kalmaz bu kent
tangolar içimizde patladı
kaldırım tozlarına ulaşmadan
tangoyu mangoyu ne yapalım
can kalmadı nede eser
hanlar hep boş

kendimi o şehirin sessız sokaklarına sakladığım
rastladığım miyav sesine aliştırmışken
açılan gül sessizliğin geride bıraktığı hatıraları
sofralarımız masada taşa dönmesini
gönlümdeki ağrıların sebebiydi

gönül yaraların katmerleştığını düşünürken
her başlangıç anılarımın kaldırım sesleri artık yoktu
şehirin anıt heykeli gölgesi karartısı
yaşlı dilenci çiçekleri uzattıyor
gelene gidene..

görüntüsü çiğer parçalar
ağrında olma ilaçta olma
bu kaldırımın sessizliği
kurtarmaz tangolarımızı

susam çiçekleri nergiz boyuna
gönül ağrılarına kokusu salsa
ki
anlamışken
o cemre sabahı gözüm açık kalsa
görsem o güzeli..
süzme kapat gözlerini
hasta olurum bakışlarına
ağrıyan gönlüm param parça

arkadan bakardım gidişine
görmek adına
gözümde bir fotograf kaldı
birde içimdeki Sen..!

şiirimin dizelerini ayak sesiyle
doldurabilsem
tango sesleri doyurmaz ağrımızı
dağıtmak istesem
kaldırım küsmüş bize
gezecek hal tahakat mı kaldı
yorgun gözler

kaldırımlar bizi bırakıp gitti
uçurumlu deniz sahiline
kıyılarda kuşlar uçuyordu
ne gelen nede giden
sessizdi kaldırımlar
yürü be...
o fakir haneye
yalnızlıktan nefesi kopmuş
sen ise açlık düşünür

cevherine düşkün oldum olası
gönül ağrısından çekerim

yol uzun hayat kısa
sevdamız sonsuzluk
kaybolan ağrılarımız
kalan düşe de selam..!


30/01/20011 - Karataş