Gönül Bahçem

Bir fidan dikmiştim gönül bahçeme
Tüm çiçeklerden daha güzel,
Sevgimi ektim toprak yerine
Gözyaşlarımla suladım her gün.

Sonra kök saldı, büyüdü bu fidan.
Gönlümde bir gül bahçesi oluşturdu
Kokusunu saldı ta benliğime dek.
O iri, iri dikenlerine rağmen.

Her adını anışımda, her iç çekişimde,
Yüreğime, yüreğime batardı sevdam
Her batışı da kan doldururdu içime,
Kaç kez boşalıp, dolardı gözyaşlarım.

Sonra nedendir, niyedir bilmem,
Bir kurt düştü güzelim bahçeye
Soldurdu, hazana çevirdi gitti.
İri dikenleri kaldı sadece geriye.

Toprak ta çürümeye başladı zamanla
Belki suyu az geldi, belki fidan çürüktü.
Velhasıl bir kıran girmişti gönlüme,
Beni de çürüttü, yok etti, bıraktı.

Gülün hiç haberi olmadı güzelliğinden
O güzelim kokusunu da bilemedi.
Tadamadı sevgiyi, sevdayı...
Kaldı dikenleriyle baş başa.


25.02.09