Gönül Çelen

Kaç kere kazıyıp geri sildim

adını kiraz ağacından

Saksağanların kakaladığı

mutluluk kırıntılarını topladım

Kirazlardan küpe yaptım sonra

Mayıs' ı Haziran' a ilmeklerken hayat

örgüm sökülmesin diye

Temmuz' a selam durdum.

Hayat ne kadar sevilirse

O kadar sevdim sevmeyi

Sen bilmezsin iki düşünce arasında

balkon yıkadım

kuşları yemledim

çiçekleri suladım

Düşüncemi ektim ekilecek bir şey kalmadığında

Filizi harfler olan bir yazı yolculuğuydu bende aşk

Kendimi sulamak geldi düşünceme

düşüncem şenlendi

Büyüdüm büyüdüm

Bisikletimi yürüttüm sokaklarda

Beynimin hızına yetişemedi hiçbir tren

Yüreğimde tek çentiklik yer kalmadığında

Yazgısına halay çektirenlerin

neşesi düştü içime

Gönül çelen rüzgarların

dağlara sürüklediği çocukluğum

evini zirvelere kurduğunda

ağaçların tepesindeki saksağanlar kadar

sevindim işte ben de

Soğuktu zirveler

ve yakındım Güneş' e

Ağaca umudu kerttiğimde ise

Gün doğmak üzereydi