Gönül D/üşüyor

Şimdi kar yağıyor
birde hasretin düşüyor
bu bahtsız kara sevdaya

zamansız sevda yolları duman sarmış
candan gönül e çalan bu türküye

gönlüm d/üşüyor yollarına
vakitsiz gecelerime yanan ışığınla
sensizliğe oynuyor deli sevdam

kimse bilmez kalbimde ne var
koçum
acım
üşüyorum
şimdi yakıyorum türkünü yüreğimin alev sıcağında
ve bakıyorum ağlayan bir güzelin hasreti bitmiyor

şimdi bir düş gördüğüm şehrin orta yerinde yürüyorum
sensizliğine
emsali olmayan sınır boylarında kaçakçıyım
kaçak tütün yakınca sigara tüttüğünde
birde kaçak çay demle gönlümün zincirine

hayal meyal düştüğüm yollarına
sensiz olmayan hayallerimle
bu gün gözlerini d/üşüdüm
hasretini mavili bulutlara savurdum
sessizce uyurken uyumadım

susmalarımla bir derya de denizin de yüzüyorum
her gece yokluğun bağrımda b/aklarken
ve özüm sözüne doymazken düşlerime bir uğur boncuğu b/ağladım
tamda göğsümün arasına

bir gülüş bir hüzün sarsada gönlüme
umut bekledim senin ela gözünde
bir ömüre b/içtim
ahuzar gönlüm sensizliğin bana yar

sevdamın hasretine tutku dağıtsam da
ben seni dünyama sayarken gözlerim nemli
her anım sen tütüyorsun xazalım..!

18*12*13*Karataş*