Gönül Eğdik,
Tutuk zincir vurduk, isteklerimize.
Oysa; hiçte doğru yaşamadık.
Kırmayalım dedik, yakınlarımızı.
Şaşırıp, yanlış yola sapmadık.
Baş eğmedik, ama gönül eğdik.
İstedik ki, gönüller kırılmasın.
Zamanıdır, artık yaşlandık dedik.
Ruhumuzda, buradan azap kalmasın.
Gönül eğdik, dedik ya biz.
İşini bitirdik, onun dediler.
Üstümüzde taşırız, bir çok iz.
Sustukça, başımız yediler.
Gel de şimdi, geriye dönme.
Yine eskisi gibi, esmek gerekir.
Güzeller sıralı, gel de sevme.
Kalbinde kalacak, bir sürü kir.
Aldırmak gerekmez, yalan dünyaya,
Nasıl olsa vuran, çok sevdiklerin,
Sanırsın ki bu adam, sevdadan yaya,
Canını alacak, senin değer verdiklerin.
safiye kardeşim çok teşekkür derim
Aldırmak gerekmez, yalan dünyaya, Nasıl olsa vuran, çok sevdiklerin, Sanırsın ki bu adam, sevdadan yaya, Canını alacak, senin değer verdiklerin.
son derece manidar bir şiir
derin anlamlı bir finaldi,belliki birleri sizin canınızı baya bir yakmış,
takmayın bence kafaya muhterem abim
hüzünler uzak olsun yüreğinizden hürmetler.
tebriklerimle hocam