Gönül Işığını Yitiren

Sıradan hayatın sıradanlığında
Yaşıyorum gece gündüz
Alsam başımı
Gitsem dağlara
Ekmek su ve hava
Yeter bana
Yeter ki gölge etmesin
Gönlünün ışığını yitirmiş
Bir ama...

Körlük bulaşıcı hastalık olsaydı
İnsandan insana geçen
Değeri bilinir miydi
Gördüğümüz zaman değerini
Bilmediğimiz hayatın

Ne kadar basit oysa
Yaşamaya yetecek olanlar
İnsanoğlu kapatınca
Gönlünün gören yanını
Bencillikte sınırsız
Gören gözün hiçbir faydası yok
Gönül gözü kapalıysa
İnsanda
Gözlerde kusur olmasa da
Gönül kusurluysa
Gece gündüz dört tarafı
Projeksiyonla aydınlatsan da
Kafa aynı kafa

Rabbena hep bana...