Gönül Kapımı Kapadım

Tan yeri ağarıyor,
Güneş yine doğacak.
Şafak sökecek yine,
Bir tek senin gözlerin,
Yeşil, yeşil bakan gözlerin,
Parlayarak sevgi saçan gözlerin,
Bir daha açılmayacak.
Baş ucundayım yar,
Bakmaya doyamadığım,
Uğruna ömrümü adadığım,
Zümrüt yeşili gözlerini,
Ellerimle kapadım, ebedi,
Ebedi istirahatına giderken.
Bunu nasıl yaptım bende bilmiyorum.
Nasıl dayandım şaşıyorum.
Kalbim neden durmadı,
Gözlerini kapamak için uzanan ellerim,
Nasıl odluda kökünden kopmadı hayret.
Demek ki can gidenin arkasından gidilmiyor.
Yalnızca yokluğu ve acısı ile yaşamayı öğreniyor,
Giderken geride bırakılanlar.
Sensiz yaşamayı belki öğreneceğim,
Fakat bir şeyi çok iyi biliyorum ki,
Gözlerinle birlikte,
Gönül,kapımı da kapadım.
Tüm güzellere,bütün sevdalara.
Gönül bahçeme hazan geldi vakitsiz,
Zamanından erken soldu gülleri.
Ötmez oldu güle sevdalı bülbülleri.
Canım yanıyor, gözlerimde yaş yok,
Yüreğim burkuluyor, bedenimde acı yok.
Tepki vermiyor hiç bir uzvum, sanki uyuşmuşum.
Galiba gülüm senin bir borcun varıdı ödedin bitti,
Ama arkanda bıraktığın ben, senden sonra gayrı,
Güneşin her doğuşu ve batışıyla borç ödeyeceğim.

02.08.09