Gönül Köşkümün Sermayesi Yalnızlık

bir dirhem mutluluğun gölgesinde
kuru yaprak misali savruldum
her tatlı telaşın sığıntısı kalbim
ve her cilvenin boyalı aynasıyım
devir döndü teccel tüccel misali
güzel yüzler tutuşturur maskeyi
ardından da yapıştırır fiskeyi

saf çocuk gibi tutuşunca haylazlık
insan hep öyle kalmak istiyor kirsiz
sakalları bitmemiş toraman serden
mutlu sözler görsün istiyor köşkünde
bir paranın ucuna kilitlenmiş namus
vefa kuyularına kıran girmiş tümden
gölgelenmiş dürüstlük enayilik olmuş

diyelim ki bulaştım sevda masallarına
Mecnun köyneğinde çektim Leyla çilesi
saracak merhem kaldı mı sermayede
neden satılık ilanları asıldı aşklara
alıcılar hep kumbarası şişkinler
sevdaya emek hangi nasırlı elde
bir çırpıda talanken mabetler

artık bakmayacağım sevdanın yüzüne
alırken beyaz düşlerimi benden
başaklarıma çiyler düşerken
güneşte yakmayacağım gülüşlerimi
köşküme girmeyecek kara sinekler
kirlenmeyecek emek dolu bakışlar
ucu telli beyazlıklar atacağım umuda

09.01.2009

kör kuyularda kaldı benim muradım öyle kirlendi ki aşklar artık umutlarım
yosun tuttu deniz kızı eftalyanın inci tanelerinde namuslu bir balıkçı düşünde