Gönül Sesime Derman

Bir sabahın ayaz vaktinde
seni görünce sesim kısıldıysa
haykıracak gönül sesi var

sesine duracak yeller esiyorsa
zaman gelmiş geçiyor gönüle vuran prangalar
sana olan sevdam bayram eder
halaya duran köçek misali....

neredesin ey gönül yazım
hem yerdesin hemde gökyüzünde
b/aksam gökyüzü maviliğine
görür gözlerim seni

nerdesin
hey aşk
hep sırdasın
hemde serde kalsan
kaderin benimle yürümez ki
benim bildiğim seni ruhunla taşımaksa
dost gönüle uçar her anı ferman yazar

yazgını yazdıysa
seni sevmek hiç olmayacak kadar
imkansızın pınarında bir tas su iç ki
sular durulmuyor gönüle çalan turnalar

seni sevmek kadar
uzaklığın çekilmiyor özlemin gönül perdesinde
ha durdu duracak yaralarım kanarken

hep seni düşürüm
nerede olursan ol
gönül sesime derman ol yar

anlatamam hiç kimseye
içimdeki sesin haykırsa da derman ol gönüle
gözlerim seninle dağları aşıyor
her sabahım gün ışığında ç/ağlıyorum

bir an teselli oluyorum
gözümün şevkine daldıkça dalıp dalıp uzaklara
göz çırpınışıyla gözden düşüyorum

kayıplara karışıyorum ardında...
gözler ferman dinlemez derken
ve
gönül sesine derman oluyorum
bir ömrün çeyreğinde...

11*02*14*Karataş*