Gönül Usaresi
Ben bu yangın yerinde, yağmur olsam ne çıkar
Damlanın her busesi, ateşte körük olur
Rüzgarlara yaslanıp, dokunsam gül rengine
Solar yeşilin ruhu, dallar da çürük olur
Bu yelin heybetinden, yıkılır yüce dağlar
Altında kalır güneş, ışığı toprak olur
Yer ile gök birleşse, kavuşamaz dengine
Ol gönül usaresi, kurumuş yaprak olur
Can dedikçe dudağın, canımda can dolaşır
Sallanır saltanatım, dik başım köle olur
Dayanamaz kayalar, bu sesin ahengine
Engellerin önünde, yıkılmaz kale olur
Günaydın sayın Gökkaya!
Sayfama güzel bir şiir göndermişiniz,okudum,beğendim ve tekrar okudum. Bilhassa üçüncü beyitlerin uyakları dikkatimi çekti.kutlar sağlıklar dilerim.
Dayanamaz kayalar,âşığın feryadına, Bütün gönül çabası,sevgilinin adına. "Yer ile gök birleşse,kavuşamaz dengine" Kavuşan mutlu ölür,erince muradına......Çiçek..İzmir..T.C.
Merhaba sevgili Hatice,
İç güveyinden hallice bir hece şiiriydi😡
Daha iyilerini okumak dileğiyle.
Sevgilerimle...