Gönül Yarasi
Ankara'ya kar yağdı, gönlüme elem hüzün,
Kar taneleri gibi, eridim yavaş yavaş,
Yine aklıma düştün, kalbimde derin sızın,
Belki gelirsin diye, içimi aldı telaş!
Geceler başka ayaz, gündüzler buz kesiyor,
Gönlümde, bin bir türlü fırtınalar esiyor,
Beni anlamadın ya, içim içimi yiyor,
Bana hediyen oldu, gözlerimden akan yaş!
Kavurdun benliğimi, sanki bâd-ı hazânsın!
Sen yaralı kalbimden, habersizce sızansın,
Anladım, ayrılığın kitabını yazansın,
Bir türlü gelmiyorsun, ya demirsin ya da taş!
Kırması zor gönlümün esaret halkasını,
Bâde-i ikbal güzel, iç şarabın hasını,
Neyine cevri cefa, ben çekerim yasını,
Cananın yollarında, esrike lazım mı baş?
Ümit'in hali harap, taş basıyor bağrına!
Bir türlü eremedim, eğrin ile doğruna,
Binlerce kalbim olsa, feda olsun uğruna!
Ancak ölünce biter, gönlümde ki bu savaş!
Ankara ? 27.01.2010
Ümit Zeki SOYUDURU
çok güzel bir şiirdi yürekten kutluyorum Zeki bey saygı selamlar
Okuyun beni diyen dörtlüklerdi finallede nokta varılacak son nokta olmuş👍
Kavurdun benliğimi, sanki bâd-ı hazânsın! Sen yaralı kalbimden, habersizce sızansın, Anladım, ayrılığın kitabını yazansın, Bir türlü gelmiyorsun, ya demirsin ya da taş!
Muhteşem bir söylem,akıcı, duru.
Kaleminize sağlık.
Saygılarımla.
her dörtlük içten ve okunası türdendi,emeğine yüreğine sağlık.😙😙😙😙
"Ancak ölünce biter, gönlümde ki bu savaş "
Güzel bir çalışma tebrikler kaleme emeğin değer😙😙😙