Gönül Yarasına Ç/ağladım

b/ak iyi oldum
düne bakmayan gözlerin yanardı
gönüle düşen her sözün her damlası yaraladı bir ömüre sayılan

içinde sessizce uyanan tangolu sazlara bir merhaba yok
artık sesinle kaldığın sular nehirsiz b/akmıyor gözlerimin yaşları
kuruyan denizin sözü kıyıya demirlendi sesizliğin çöl fırtınası s/özler
çıkmaz uzak denizli okyanuslara yollarımız çikmaz sokaklar misali...

iyi oldu bir dostun fiskesi yaralarken
şimdi dünden de iyiyim

doğrusu bilendi gönül bağım
yanardım çağlardım gönül b/ağlarıma
bazen dereden nereye uçan rüzgarın estiği yöne baksam
uçsa da izlerinden kalan amansız gülüşlerin kaldı gülüm...

iyi oldum sorarsan nasılım
hiç iyi değilimle soran sen iyi olmayan sen ve ben

ruhların en dipsiz kuyularında manalı manasız günlerin hatırına
bil ki
seni hiç yaşamadın
gülüşlerin gölgesi çok karanlık
içinde hatırası yok saylan gönül şarkılarda ki zamansız ayrılıklar

ve bakışınla Züleyha düşüne kapılsada Yusuf endami hayaline düşlerim
sana uyandığım her sabahım ayaz geceleri gün doğmazken güneşinle
gülüm hiç iyi değilim

hiç iyi değili ise yoktun sessizliğin orta yerinde
yokluk varlık sayacında bir yokluğun ensesindeyken kayboldum

eskiye dair eser yok yarına bir gülüşlü bakış
öyle güzel sözlerden eser yok beylik laflardan b/aşka

nemli kederli gözlere bırakılan umutların sarmaş dolaş tüm sahte gülüşlerinle
çok iyi oldum güzelim sana acılardan gülüş değil
sana yorgun gönül zincırinle kaldığın zaman anladım yetik bir aşk hikayesi

***Karataş*