Gönüllü Tutsaklık / Gece

Solgun rüzgarlar ağırlar bu gece
Olduğundan da mevsimsiz akan günlerin ardında
Kalan ansızlığın birer parçası halindeyim
Solgun rüzgarların akabinde
Gelip geçen geleceksiz günleri izlemekteyim.

Gözümün en yüksek ışık hali ile,
Durmak tükenmek bilmeyen anılarım da bir yumak şimdi
Yine de;
Tek başınalığın hüznünde boğulmaktansa bu gece,
Düşümden yararlanacağım.
Eğer beceremezsem bunu da;
Seni anacağım..

Bilmem neden, aklımı yitirdiğim, başıma bire bin katarak sevdirdiğim
Tüm anısızlıklarım da huysuz bu gece
Mevsimsizliğin adı konulamayınca,
Öksüz gökyüzü bile boynu bükük, mahzun, çileli...
Her şey anıların soluk izlerinde kayboluyor bu gece.

Sensizliğin çare müşkünlüğü altında
Sokak ortasında/ kenarında
Belki de yerin tüm derinliğine rağmen en yüksek katmanda olman,
Yani bensizliğin verdiği hüzne kapılmakta,
Ağlamakta/sındır bu gece..

Yokluğuna ne diyecek, neler görecek ve ekleyeceğim;
Kırık yaprakların sahipsiz yelleri ile
Ben, umulmadık bir yolculuğun pençesinde
Ufka doğru, gökyüzünün en nihayet rütbesinde
Uyuyacağız/ gideceğiz bu gece.

Sandığından da çabuk ilerlemesine kızma zamanın..
Oysa sen yok iken,
Ben geçmeyen zamana dost/
Doğmayan güneşe ışık/
Parlamayan semaya dost oldum//..
Her gece...

Yokluğun her katmanına verdiğim adın,
Daha konulamayacak bu gece.
Ellerimi bıraktığında neler gördüyse ellerin,
Kimlerin omzunda tükettiysen başını,
Ya da;
Kimlere ortaklık ettiyse yüreğin,
Rüzgarın kime estiyse, güneşin kim için doğduysa,
Kalbine kim eşlik ettiyse o gece,
Ben hepsini unutmaya hali hazırım..
Sensiz geçen tüm gecelerime/ günlerime
Bir çelme takmaya da razıyım...

//Seni tekrar bulmaya gönüllüyüm bu gece,
Hatta gelecek tüm gecelerde bile (seni yaşatacağım)..//