Görmedim

doğduğum günden beri mutluluğu görmedim,
susamış insan gibi sevgiyie hasret kaldım,
gönül dolusu yaşayıp,mutluluğa ermedim,
ne gül yüzünü ne bülbül sesini dinledim.

görmedim,güldüğümü,görmedim,el sürdüğümü,
kasları kemana, gözleri sürmeliye,bir ömür,
ziğndana döndü gündüzüm,geceler,daha beter,
yok olup,gitmişim,bu garip dünyadan birgün

bilmedim ne zaman gülaçar bahar gelir,
gönlümde solan güller,dirilir,
bir eimde mutluluk bir elimde beraatım,
yar gülerek ellerini elime verir.

sensiz bu alemi neylesin bu gönül,
ağaçlar meyve ver vermez zehmeride,
ne çiçek açar ne gül ayazda olmaz bülbül,
bir ömür görmedim,seni ey mutluluk.