Görmeliydiniz O Kız Çocuğunu / Hayattan Kesitler (3)

Otobüsteyim bu sefer, yolculuk var mersin diyarına.
Ufak bir kız çocuğu, annesiyle oturmuş karşımda.
Önce süzdü beni, tanımaya çalıştı galiba.
Bakıştık baya, uzun uzun baktı, çünkü ellerim sargıda.

Görmeliydiniz o kız çocuğunu, nasıl tatlı tatlı bakıyordu bana.
Dayanamadım, kanım kaynadı, bende o duyguyla baktım ona.
Sevdirmeye çalışıyordum bir yandan kendimi, gülümsedim sonra.
O da gülümsedi, sevmiştim bu kız çocuğunu ne makara ama.

Sevdi beni herhalde demeye kalmadan ciddileşti bir anda.
Döndü annesine demez mi bu niye gülüyor bana.
Beynime kan gitmişti bi kere, yıkıldım o anda.
Ah şu ufaklıklar yok mu, yine de bitiyorum bunlara.

Özüne döndü kız çocuğu, bakıştık yine nedense.
Bu sefer temkinliydik, fısıldadı gizlice annesine.
Galiba sargılı elimi taktı kafasına, gösteriyordu parmağıyla.
Annesi şişt yaptı, bak döver abi sonra.

Hastane yolunda inecekler varsa kalmasın dedi şöfor yolculara.
Kırmadık indik bizde, baktım kız çocuğuda önümde yaya.
Ama vaziyet kötüydü, takip ediyordum onları sanki usulcana.
Tırsmıştım bende, ayrıldım hastane yolunun çaprazında.

En nihayetinde buldum hastaneyi,kızmıştım,sordum doktor nerde.
Tırstılar benden, gir soldan göreceksin o zaman, hemen köşede.
İyi karizma yapmıştım ki bi de ne göreyim doktor yok yerinde.
Saate baktım, oniki'ye beş vardı, gitmiş öğle yemeğine.

Gittim yine cafeye, televizyonu aldım karşıma.
Bi de ne göreyim altyazı geçiyor, son dakiika.
Bir Türk uçağı düşmüş meğersem Hollanda topraklarına.
Bu durum çok üzdü beni, Geçmiş olsun onlara..