G/öz
Çocuk olmak,
Çocukca yaşamak,
Dünyayı renkleriyle görmek,
Yanılmışım...
Ressam fırcasından çıkan,
Tual üstündeki,
Efsuni renk cümbüşü,
Çocukluğumdaki gibi,
Harikalar diyarı bir dünya,
Yanılmışım,
Yokmuş.....
Neden,
Gören göz mü,
Büyüdükçe kir tutan gönül mü.
Pencere.
Dışarıda ışık yoksa,
Yaramaz hiç bir işe ,
İçeriden dışa açılan,
Dışarıdan içe açılmaz mı...
Işıksız dünyayı görür mü g/öz,
Gözün gördüğü kir ise hep,
Alışmıştır, müptelası olmuştur,
Kararmaya başlar masum öz.
Çocuk olmak,
Günahsız ve masum,
Kirlenmemiş öz,
Muhteşem g/öz...
Büyüdük,
Kirlendik,
Gönüller karardı,
Renklerin nuru kaçtı...
Dünyadan öze hediye getirecekse göz,
Kirlenmemiş, ışığı bol olanı ister öz...
Teşekkür ederim. Renkler sanki çocukluk zamanlarında daha net, daha çekiciydi. Yaşlandıkca aynı zevki alamıyor insan. Gönüllerde biriken kirin gözleri esir aldığını düşünüyorum. şiirler yazmak ve okumak gönüllerimizi temizleme çabasından olmalı.
👍ÇOcuk olmak ne güzel bir duygu .Fakat çok çabuk geçiyor zamanın o dilimi... ..... Kutlarım...Duyguları çocukça yaşamak isterdim....👍👍👍