Göz

Göz dediğin bir karanlık kuyuya açılır
Onu aydınlatan rahmettir
Karanlık kuyuya yüzler, renkler dolar
Gördüğünü sanırsın
Asıl görmek kalp iledir
Rahmet sahibi orada bekler
Avuç avuç yağdırır ışığından
Kalp ışığın dolduğu yerdir
Kalbiyle göremeyenin,
Kalbe giremeyenin vay haline