Göz Yaşlarim Senindir

Yokluğunda her yol sana çıktı.
Okulun soğuk ve kimsesiz yollarında,
Sendin ağaç altında öpüşen benimle.
Durgun bir suydu yüzün,
Ve ben akıyordum gecene.
Sen oluyordum ben böyle gecelerde sessizce.
Sensizliğimin ilk hecesiydi, son gecem bile.
Zamanın tozluluğu sarmadı içimi,
Aksine, daha çok çoğaldın içimde.

Gözlerimin aynasıydı yüzünün yansıması,
Ve ben, baktığım heryer de sendim....

Ayinimin en kutsal parçasıydı gözyaşlarım,
Onlar bir mendile silinip gitmek istemezdiler.
Onlara ellerin deysin isterdim.
Ve sarılıp sana,
'' Gözyaşlarım senindir, ne olur onları yitirme'' derdim...