Gözleri Kahvelim

gel gözleri kahvelim
Ayrılık günlerin yıldızlar kadar oldu
Vurgun yemiş ağlamaktan gözlerim  
boğuluyorum

Her yılın sonbaharında
Arada bir lodos çıkar karşıma 
Kahbe Felekle dost olumuş
Gizlice vururlar sırtıma 
Savururlar diyardan
Ayrılırım gazellerden
Yalnız kalırım 
Yıkılır kalırım öksüz gibi

Vuslat yolunda savrulmuş yaprak oldum
Kurumuş yollarım 
Kalmadı dermanım
hep aramaktayım 
yokluğuna isyanlarım var
Nerde kaldın 
Gel gözleri kahvelim

Yine sen gibi çok duygusallaştım
Her maviye bakışım'da
Her nuru umut sanarım
Bir Kahraman gibi
Alladdin gibi tutmak isterim ellerimle
Umut sanarım parlayışları
Sen sanarım kırmızı gülleri 
Öpüp koklarım

Dedim ya yaprak kurusuyum
Toptağa karışma vakti gelmeden 
Kurtar beni
Ne olursun gel
Gel gözleri kahvelim