Gözlerim Vuslat Yokuşu

yağmur yağdıkca çoğalırdık
kurtulurduk yalnızlığımızdan
sonra...
elbet
aşk
elbet
sevda
elbet
içimde geçiyordu
gözlerin...

seni sebebli seviyordum
tabii ki
ayazda gülmek
güzeldi
fırtınadan önce
sözvermeler
tabii ki
beyaz atımız
vardı
şiirlerimizde

senin bulutunum sadece
sen,
kirpiklerin eğince
sislenirdim
dağ, taşa
şehirlere
içimi dökerdim...
annem hislenirdi
okuduğunda

kalbimiz birşey bekliyordu
kesinlikle
kavuşma
kesinlikle
pozitif ayrımcılık
hayatdan...
kesinlikle
isyanı
sevgiye
dönüştüren
cenneti...

aşk biilac yaşıyordum
sustumsa
aşk içindi,
ağaçlar
geceler
trenler
yollar
mor kelebekler
bunu
nerden bilsindi...

anlamlı yorgunluğum var
gözlerim vuslat yokuşu...