Gözlerin

bu yalan dünyanın son deminde,
tek gerçeği sende gördü gözlerim,
basmaya korktuğum kötü zeminde,
durdurup kalbimden vurdu gözlerin.

aklımda daha böyle bir şey yok ken,
gönlüm sevgiye sevdaya tok ken,
sanardım aşka vakit çok erken,
sanki bana birşeyler sordu gözlerin.

peşinden ilk kez gittiğim sensin,
ardından eriyip bittiğim sensin,
şimdi bu yollar bitermi dersin,
beni ilk günden yordu gözlerin.

söylemişti kalbim bana vaktinde,
sevme dedi kimseyi kötü aklınla,
sana bir adımdan baktığımda,
ateşlerden kopan kordu gözlerin.

her biri emsalsiz inci tanesi,
türünün son örneği üzüm karası,
yıllarca içimden gitmez yarası,
gönlümü büsbütün sardı gözlerin.

yüreğimi topladım seslendim sana,
sanki tebessümle bakmıştın bana,
dedimki kendime şans benden yana,
bir ipucu gönlüme serdi gözlerin.

sana açılırken şaşırmıştım,
belkide zor olanı başarmıştım,
aşkını dilimden taşırmıştım,
halime bakıp durdu gözlerin.

zorda olsa onunla iki laf ettim,
sonra eller ayrıldı yoluma gittim,
geleceksin ümidiyle uzandım yattım,
0 gece rüyama girdi gözlerin.

sabahları bekledim dört gözümle,
azda olsa bir umut vardı sözünde,
konuşurken tebessüm eden yüzünde,
gerçekten en güzel yerdi gözlerin.