Gözlerin Işık Saçar Yüreğime

en çok tutkunluğum sevdam
ne hayrandım ne kanardım
beni kendine kesecek kadar usluydum
bu gizem hasret serpti yollara

gizem sir perdesi kadar güçlüydü
şaşkınlığı bana akan taraftı
aynı çamurlu yolda adım atarken
çizmeli ayak izi heybetli revan yolcusu

hayat ibretinde şatavatı olmayan
bu yolculuğun sırrı pak olandı
senin kadar ustaca sahne alamazdım
süslü bahane sunmaktan kaçındım

sen bu oyunu güzel oynuyorsun
oyunun büyüklüğü sevdan kadardı
susuz bıraktığın hayranlıklar
nadas tarlasında yetişmiş çiçektin

sen oldun kalbimin ilacı
deli gönüle nice olur derman
bize yadigar kalan ferman
sazsız türkülerin sevdası olunca

susmayı öğreten gönüle akar
cemresi düşer gönüle açılır çiçek
söylerdim sen kalırdın ayaza
lal olursa dilim gönül hicran olur

hangi gerçekliği söylersem
payıma düşen suskunluktu
sustuğunda gönül teli sizlardı
dukunuşlar yürek çağlardı

her seferinde koşanır yokuşun
en güzeli zora yürümek imkansızdı
en güzeli imkansızı istemek
uzay yolculuğuna benzerdi
ikimiz astronot yolcusu gibi

hava muhalefeti bilgi seziş duyuşlar
iletişim zor kuyulardaydık
eski aşka hep dem vuruşumuz
beyhüde yokuşsuz bahanelerdi

usanmazdım aşk şiirinden
kim ulaştı şiirin diline...
usta şairin kalemi doymazken
aşkı mavi semalara ulaşır sayma

ocak sızısında akan gönül teli
mart sancılarına benzerdi
güne bakan cehverine ateş düştü
gözlerin ışık saçar yüreğime...

23/02/2011 - Karataş

**kanadım susarsan bırakır zaman acıtır...