Gözlerin Konuştuğu Dil

Yokluğun kadar hissediyorum varlığını
Beni hissettiğin kadar yoruluyorum seni sevmekten
Soğukluğun sürdürdükçe yürek yangınımı
Çırpındıkça batıyorum umarsızlığın denizinde


Bir çiçeğin tabiata seslenemediği gibi
Haykırıyorum seni sevdiğimi susarak
Ertelenen arzular yaşanmamaya mahkumdur
Baharsız tükendi ömür mevsimleri sayarak


Boşuna değil yüreğimizde akan ırmaklar
Coşkun bir denizde maviye hasretliğimiz sebepsiz değil
Terketmez türkülerin diliyle yas tuttuğum geceler sırdaşlığımı
Kır çiçekleri yeniden açar güller solarken
Ayrı kalpler yıllar geçsede hep aynı acıyı hisseder
Yıllar biter ama gönül yolları bitmez


Sonuna geldiğini sandığın yerler birer duraktır aslında
Sen yolculuğu zorunlu bitirirsin,dert hiç bitmez oysa
Güneş hep geç kalırmış gibi doğar
Sen bir havadasın mevsimler başka bahardadır
Gerçeklerle düşler yerini kaybeder
Bir tek o kalır yüreğinden hiç gitmeyen


Her bildiğini söyleme ama her söylediğini bil
Çünkü dünyanın her yerinde aynıdır gözlerin konuştuğu dil...