Gözlerinde Ölmek

Beni sana esir eden gözlerindi ,yoktu ihtiyaç prangaya,
Köprü olmuştu bakışların,kavuşamayan bedenler arasında,
Anılar karıştı zamanla arza,zaten yaşanmamış gibiydiler,
Gözlerinde öldüm hep ben,ötenaziye ihtiyaç yoktu artık.

Ay karıştı,bıkıp usanmadan şafakla beraber bilinmeyen gize,
Gönülden gönüle giden bağlar hiç dönüşemedi kelimelere,
Aydınlığın hükmü yitip,karanlık krallığını eylerken dünya üstüne,
Hislerim ele geçirmişti gönlümü,kementi sıktıkça sıkıyordu.

Bedenlerimiz alev gibi yanıyordu,hasretle kavuşmayı beklerken,
Terimiz tuzdan bir kütle idi,ihtiraslarımızın ham maddesiydi,
Ölüm meleğinin ziyareti korkutamazdı artık, ölümsüzdüm ben,
Oysa ben gözlerinde ölmüşüm,meleğe ne hacet.