Gözlerinden Aşkı Öğrendim

Kimseler anlatmadı
Kuşlar da söylemedi
Hep bir başıma yaşadım
Mavi değildi gönül atlasım
Hep kurak iklimlere indim
Bakışın uzun nehirler gibiydi
Ve ben
Gözlerinden aşkı öğrendim


Ellerime kederin bin türlüsü yayılmıştı
Gam rüzgarlarını dinlerdim penceremde
Karanlıklar beni uzaklara akraba kılardı
Sen çıkmasaydın karşıma
Yeşilini fark etmeyecektim ağacın
Kalınlaşacaktı alnımdaki yalnızlık çizgisi
Dokunuşun bir kuşun parmakları gibiydi
Ve ben
Sözlerinden aşkı öğrendim



Nasıl tuhaftım sen ilk merhaba deyince
Ömrümde bir milattı şehirli gülüşün
Al basardı yüzümü adını söyleyince
Can attıydım seninle tekrar çay içmeye
Hiçbir güneşle ısınmayan yüreğim sana ısındı
Ve ben
Yaktığın ateşten aşkı öğrendim


Ve ben seni sevdim