Gözlerinden Doğdum Kalbinden Battım

ben gülüşlerimi hayata küstürmüştüm
ne zaman sen kalbime dokundun
işte o zaman emekleyen gamzelerim yürümeye başladı
ağlamayı ana dili yapan bu adam gülmeyi öğrendi
yüzümdeki solukluk ruhsuz bir bedeni anımsatıyordu
güneşten pek farkım yoktu
gözlerinden doğdum kalbinden battım
gözyaşlarının rengini bilmiyordum
ne zaman yanakların hüzne boğuldu
işte o an nefesimin içimi yaktığıını farkettim