Gözlerini Çalmadan

içimde ki şeytanı taşlarken
o renk bir korkunun resmini çizmek, kara kalem
günaha eyvallah edip sıkarken ümüğümü
sesimi kısarken ve ölüm

sen
o şarkıyı söyler misin kuşlukta
geç kalmışlığın ertesinde dövünürken gökyüzünün dizleri

güler misin
bu sessiz vedaya şahadet edip
bilirken öykümüzü dimağında bir gıdım şarap, yarı sarhoş

şehrimizin zeytinleri dökülürken, kıl çadırlara
acımsı telve tadında fallar düşerken o kirli fincana
falımızı kapayan kedere inat
dokunur mu keman arşesine parmakların .



geç kaldık
uzun öykülere, miadı kısa hayaller kaldı
sessiz ve derin

gidiş olsun artık adın
dönüşsüz zamanlara

gözlerini çalmadan
zaman... Eyvallah