Gözlerinin Kıtasında Yok Oldum

Kıyısızlığın ayazları gözlerimi keşfediyor bu gece.
Saçlarından tutup yıldızların
Birer birer indiriyor,
Çakıl yapıp seriyorum ayaklarımın dibine.

İlhamlar giriyor üryanlığıyla koynuma.
Sol yanımı sarıyor güneşin kızıllığı.
Melekler inerken bir bir
Gök kubbeden,
Gözyaşlarımın sensizliğine şahadet ediyor..

Pembe zarflara yerleştirdim hayatı.
Postacıya ne gerek?
Attığım nokta buluyor aslında yerini
Artık sana diyecek sözüm yok...

Yer gök bir artık kâinatta!
Çöller buzullarla birleşmiş.
Kızılca kıyamet kopuyor kürede.
Gün yüzüne çıkıyor birer birer
Sandıktaki güneşe hasret anılar.

Elimin tersi ile itiyorum
İçimdeki şaha kalkmış küheylanı.
Biniyorum karıncaların kanatlarına
Kaçıyorum senden santimlerce yıl öteye...

Rüyalarımda her gece,
Beyaz bulutlardan gelinlik dikiyorum.
Kırmızı kuşağını çözüyorum sevdaların.
Katlıyorum cebime
Hayatın geri kalanını...

Gökyüzünün maviliğiyle zarfa koyuyorum.
Gözlerinin kıtasın da ondandır hep yok oluşum...